Silnik indukcyjny
Encyklopedia PWN
rodzaj elektrycznego silnika komutatorowego jednofazowego, indukcyjnego;
fiz. rodzaj maszyny elektrycznej prądu przemiennego, w której zwykle tylko jedno uzwojenie (np. stojana) jest zasilane, a siła elektromotoryczna (SEM) indukowana w obwodzie wtórnym (np. w uzwojeniu wirnika), potrzebna do wytworzenia prądu, a więc i elektromagnetycznego momentu obrotowego, powstaje wyłącznie w wyniku indukcji elektromagnetycznej.
powstawanie siły elektromotorycznej (SEM) ε w obwodzie elektrycznym obejmującym strumień magnetyczny, który zmienia się w czasie ze względu na zmienną indukcję pola magnetycznego lub ruch obwodu elektrycznego w polu magnetycznym;
kompensator mocy biernej, kompensator fazowy,
urządzenie elektr. służące do kompensacji mocy biernej (moc elektryczna), pobieranej przez odbiornik (np. silnik indukcyjny, transformator elektr.) z sieci elektroenerg. prądu przemiennego;
elektr. układ napędowy, umożliwiający ciągłą regulację prędkości obrotowej silnika prądu stałego, napędzającego maszynę roboczą;
amerykański elektrotechnik i wynalazca, pochodzenia chorwackiego.
